Rituelen aan de Ganges, modern Delhi en de Sikhs
Door: Eliza
Blijf op de hoogte en volg Eliza
28 Juli 2013 | India, Amritsar
Hallo Allemaal!
Hier de Bondertjes vanuit Amritsar! Inmiddels is driekwart van ons gezin al aan de schijterij geweest maar we zijn er gelukkig ook weer snel bovenop gekomen! We hebben weer hele bijzondere dagen achter de rug.
Afgelopen woensdag begonnen we om half 6 ‘s ochtends aan onze tocht door Varanasi, de heilige stad. Rond zonsopgang nemen alle mensen daar namelijk een bad in de Ganges. We werden opgehaald door een Amerikaanse gids, Jeremy, die al 25 jaar in Varanasi woont. Het eerste stuk vaarden we met een bootje langs de Ghats. Een Ghat is een plek waar het land via een trap over gaat in de rivier en dus de plek waar mensen een bad nemen.
Door de hevige regenval in Delhi staat de rivier erg hoog en mochten we maar een klein stukje via het water, de rest hebben we gelopen.
Jeremy als gids was echt geweldig en inspirerend. Hij kent de stad ontzettend goed, had mooie verhalen en was, in tegenstelling tot alle Indiase gidsen die we hebben gehad, heel goed te verstaan.
We liepen door de smalle straatjes en bezochten offerplaatsen en tempels. Het eerste deel van de tour was ik best wel ziek maar dat is gelukkig snel bijgetrokken.
Na een uurtje kwamen we bij de plek waar de stad het beroemst om is, de crematie-ghat. Hier worden ongeveer 120 mensen per dag gecremeerd, 365 dagen per jaar. Rond het crematiegebied liggen stapels en stapels met hout en bamboe.
Als je in Varanasi verbrand wordt, doorbreek je de cirkel van steeds reincarneren en ga je door naar de hemel. Veel hindoeisten komen op late leeftijd in Varanasi wonen om hier te kunnen sterven.
Hindoeisten die buiten deze stad sterven, worden ergens anders verbrand en vervolgens komt de oudste zoon met een pluk haar en een tand van de overledene naar de Ganges.
Aan het einde van de crematie wordt het hoofd met een stok open gemaakt zodat de ziel weg kan vliegen.
Mensen die al ‘puur’ zijn, zoals zwangere vrouwen, kinderen en monniken, worden niet verbrand maar komen zo in de Ganges terecht. Ze worden verzwaard met stenen zodat de lichamen niet gaan drijven.
We stonden op het crematieplateau waar ze net een stapel hout aan het klaarmaken waren. Toen we in het straatje terugliepen, kwamen daar de mannelijke familieleden met het in doeken gewikkelde lichaam aan.
Eigenlijk vond ik het niet zo naar als het eerst klonk. Er hangt een hele vredige sfeer en deze rituelen horen hier bij het leven. We vonden het vooral heel mooi. De stad van leven en dood.
We liepen nog even over de markt en gingen toen met fietstaxi’s terug naar het hotel.
Die avond zijn we naar de beroemde ceremonie van het licht gegaan, in de grootste ghat aan de Ganges. Meer dan 1000 mensen verzamelen zich hier elke dag. Gelukkig zaten wij onder een overdekt stuk want er was ontzettende stortregen.
Toen de regen gestopt was, begon de ceremonie met licht, vuur, wierrook en offers aan de rivier. Heel mooi om te zien.
Donderdag hebben we rustig aan gedaan, het is hier nogsteeds heel erg warm. We gingen met een jonge Indier mee naar wat winkels en de fabriek waar hij werkt. Toen Anne vertelde dat hij tandtechnieker is, gingen we ook nog naar de tandtechniekers vanVaranasi. Die zitten hier gewoon midden op straat tussen de auto’s, koeien en het afval.
‘s Middags hebben we een aantal Indiers en twee koeien opgetrommeld om een foto te maken voor Simon, onze neef, en zijn vriend Seran die op dit moment de Iron Man traithlon in Zurich aan het doen zijn. Die avond kregen we meteen een hele leuke foto terug. We duimen met ze mee vandaag! En Gjalt, voor morgen alvast gefeliciteerd!!
Die avond gingen we met de nachttrein terug naar Delhi. In Delhi gingen we met de metro naar het grootste winkelcentrum. Heel modern met winkels als Zara en Vero Moda. Dat waren we in India nog niet eerder tegengekomen. Later heerlijk gegeten in het Hard Rock Café.
Gisteren zijn we met de dagtrein richting het noorden, naar de stad Amritsar, gegaan. Ongeveer 25 kilometer van de Pakistaanse grens. 60% van de bevolking hoort bij de Sikhs, die te herkennen zijn aan prachtige grote tulbanden en baarden.
Wat we hier allemaal beleven lezen jullie in het volgende verhaal!
Heel veel liefs van de Bondertjes!
Hier de Bondertjes vanuit Amritsar! Inmiddels is driekwart van ons gezin al aan de schijterij geweest maar we zijn er gelukkig ook weer snel bovenop gekomen! We hebben weer hele bijzondere dagen achter de rug.
Afgelopen woensdag begonnen we om half 6 ‘s ochtends aan onze tocht door Varanasi, de heilige stad. Rond zonsopgang nemen alle mensen daar namelijk een bad in de Ganges. We werden opgehaald door een Amerikaanse gids, Jeremy, die al 25 jaar in Varanasi woont. Het eerste stuk vaarden we met een bootje langs de Ghats. Een Ghat is een plek waar het land via een trap over gaat in de rivier en dus de plek waar mensen een bad nemen.
Door de hevige regenval in Delhi staat de rivier erg hoog en mochten we maar een klein stukje via het water, de rest hebben we gelopen.
Jeremy als gids was echt geweldig en inspirerend. Hij kent de stad ontzettend goed, had mooie verhalen en was, in tegenstelling tot alle Indiase gidsen die we hebben gehad, heel goed te verstaan.
We liepen door de smalle straatjes en bezochten offerplaatsen en tempels. Het eerste deel van de tour was ik best wel ziek maar dat is gelukkig snel bijgetrokken.
Na een uurtje kwamen we bij de plek waar de stad het beroemst om is, de crematie-ghat. Hier worden ongeveer 120 mensen per dag gecremeerd, 365 dagen per jaar. Rond het crematiegebied liggen stapels en stapels met hout en bamboe.
Als je in Varanasi verbrand wordt, doorbreek je de cirkel van steeds reincarneren en ga je door naar de hemel. Veel hindoeisten komen op late leeftijd in Varanasi wonen om hier te kunnen sterven.
Hindoeisten die buiten deze stad sterven, worden ergens anders verbrand en vervolgens komt de oudste zoon met een pluk haar en een tand van de overledene naar de Ganges.
Aan het einde van de crematie wordt het hoofd met een stok open gemaakt zodat de ziel weg kan vliegen.
Mensen die al ‘puur’ zijn, zoals zwangere vrouwen, kinderen en monniken, worden niet verbrand maar komen zo in de Ganges terecht. Ze worden verzwaard met stenen zodat de lichamen niet gaan drijven.
We stonden op het crematieplateau waar ze net een stapel hout aan het klaarmaken waren. Toen we in het straatje terugliepen, kwamen daar de mannelijke familieleden met het in doeken gewikkelde lichaam aan.
Eigenlijk vond ik het niet zo naar als het eerst klonk. Er hangt een hele vredige sfeer en deze rituelen horen hier bij het leven. We vonden het vooral heel mooi. De stad van leven en dood.
We liepen nog even over de markt en gingen toen met fietstaxi’s terug naar het hotel.
Die avond zijn we naar de beroemde ceremonie van het licht gegaan, in de grootste ghat aan de Ganges. Meer dan 1000 mensen verzamelen zich hier elke dag. Gelukkig zaten wij onder een overdekt stuk want er was ontzettende stortregen.
Toen de regen gestopt was, begon de ceremonie met licht, vuur, wierrook en offers aan de rivier. Heel mooi om te zien.
Donderdag hebben we rustig aan gedaan, het is hier nogsteeds heel erg warm. We gingen met een jonge Indier mee naar wat winkels en de fabriek waar hij werkt. Toen Anne vertelde dat hij tandtechnieker is, gingen we ook nog naar de tandtechniekers vanVaranasi. Die zitten hier gewoon midden op straat tussen de auto’s, koeien en het afval.
‘s Middags hebben we een aantal Indiers en twee koeien opgetrommeld om een foto te maken voor Simon, onze neef, en zijn vriend Seran die op dit moment de Iron Man traithlon in Zurich aan het doen zijn. Die avond kregen we meteen een hele leuke foto terug. We duimen met ze mee vandaag! En Gjalt, voor morgen alvast gefeliciteerd!!
Die avond gingen we met de nachttrein terug naar Delhi. In Delhi gingen we met de metro naar het grootste winkelcentrum. Heel modern met winkels als Zara en Vero Moda. Dat waren we in India nog niet eerder tegengekomen. Later heerlijk gegeten in het Hard Rock Café.
Gisteren zijn we met de dagtrein richting het noorden, naar de stad Amritsar, gegaan. Ongeveer 25 kilometer van de Pakistaanse grens. 60% van de bevolking hoort bij de Sikhs, die te herkennen zijn aan prachtige grote tulbanden en baarden.
Wat we hier allemaal beleven lezen jullie in het volgende verhaal!
Heel veel liefs van de Bondertjes!
-
28 Juli 2013 - 09:03
Jörgen:
Ontzettend leuk om dit zo iedere keer te lezen !
Het is net een spannend boek .
Veeeelll plezier
-
28 Juli 2013 - 10:00
Pa. En Ma:
Wat. Een bijzondergebeiurtenis. Is. Dat. Is haast. Onbegrijpelijk.dat. Dit gebeurd. In. Deze. Wereld. Anne. Wilden. Ze. Niet aannemen als. Technieker. En die buffels. In zon straatje. Dus jullie. Zijn aan. De. Flodder. Geweest. En ook. In. De buiten luchtlekker. Is dat ga je weer met. De. Trein verder. Gr. An. En jan -
28 Juli 2013 - 21:24
Yvonne:
Wat een prachtig verhaal en ook geweldige foto's. Wie van de 4 heeft de sterkste darmen?
Mensen leven daar dicht bij de natuur, leven en dood is met elkaar verweven. Mooi om mee te maken! -
29 Juli 2013 - 13:06
Ria:
Indrukwekkend verslag. Voor het einde van de week een goede thuisreis gewenst.
Liefs Ria -
29 Juli 2013 - 17:03
Prinsjes:
Ziet er allemaal indrukwekkend uit. Hier is het allemaal beslist een stuk luxer maar ook behoorlijk warm. Groetjes van de Prinsjes uit Oostenrijk. -
29 Juli 2013 - 20:04
Christiaan:
Veel plezier! (Lijkt me wel vermoeiend allemaal, haha)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
