Zeehonden, dolfijnen, walvissen en een aardbeving!
Door: Eliza
Blijf op de hoogte en volg Eliza
06 Juli 2012 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Hallo allemaal!
Daar ben ik dan met alweer mijn een na laatste bericht!
Afgelopen zaterdag had ik mijn afscheidsfeestje in Dunedin. Ik had Mexicaans gekookt voor iedereen, toen wat gedronken, gedanst, pool gespeeld en midden in de nacht nog met zijn allen lekker thee gedronken. Super super leuke avond en heel erg jammer dat ik de volgende dag alweer weg moest!
De weg naar Christchurch was nog een heel avontuur. Vanaf het begin maakte de bus al rare geluiden, een uur later stopten we bij een benzinestation en kregen ze de motor niet meer aan. Dat werd dus wachten op de monteur! We kregen de tip om een wijntje te drinken bij het café aan de overkant dus dan doe ik natuurlijk maar gewoon wat me gevraagd wordt!
2 uur later waren we weer onderweg en door de vertraging kwam ik ’s avonds pas om 10 uur in Christchurch aan. We werden afgezet bij een museum met verder geen mens op straat. Door de grote aardbeving in 2011 is het hele centrum nog afgezet dus lopen naar mijn hostel zou 2 uur duren. Maar de chauffeur zei dat er zo een stadsbus langs zou komen, geen probleem dus.
Net toen iedereen uit het zicht verdwenen was, las ik dat die bussen op zondag niet rijden! Gelukkig had ik het nummer van de taxi opgeslagen maar toen ik die probeerde te bellen, werkte het nummer niet! Daar sta je dan, met je goeie gedrag. Ik heb nog ongeveer een kwartier rondgelopen maar geen mens of auto gezien. Ook alle huizen in de buurt stonden leeg dus ik kon niet echt ergens aanbellen.
Maar ze maken mij de pis niet lauw!! Op dit soort momenten is het dan wel weer ontzettend handig om familie in het land te hebben!
Ik belde Denise op, vertelde waar ik stond, zij belde voor mij een taxi en 10 minuten later stond ik in mijn hostel! Eind goed, al goed!!:)
De volgende ochtend vroeg een rondje door Christchurch gelopen. Het centrum is nog net een oorlogsgebied, alle gebouwen liggen in puin en alles is afgezet met hekken. Ongelofelijk met wat voor een kracht dat gegaan moet zijn! De kathedraal midden in het centrum is het indrukwekkends. De helft van het gebouw is weggeslagen en het gebied er omheen wordt nog 24 uur per dag door militairen bewaakt. Ze zijn rustig begonnen met afbreken maar echt veel kunnen ze nog niet doen door de constante naschokken.
’s Middags naar de supermarkt geweest. Hiervoor moet je naar de rand van de stad dus dat is een flinke wandeling van 1,5 uur. ’s Avonds gekookt, wat gelezen en vroeg naar bed.
Dinsdag stond ik net klaar met mijn fototoestel om foto’s te maken van het centrum toen de regen ineens met bakken uit de lucht kwam. Dit is de hele dag zo gebleven dus foto’s van Christchurch houden jullie nog van mij tegoed!
Ik deelde mijn kamer met 3 anderen, waaronder een Engels meisje die hier onderzoek doet naar de aardbeving. Tijdens het reizen hadden we allemaal al meerdere keren mensen gesproken die in Christchurch waren geweest en een aardbeving hadden gevoeld. Het Engelse meisje zei dat ze nog niets had gevoeld maar toch eigenlijk wel nieuwsgierig was.
En ja hoor, dinsdagavond rond een uur of 11 begon het gedonder!
Ik lag boven in het stapelbed en ineens begon het een beetje te schudden. Niet heel extreem, gewoon net alsof iemand zich een beetje onbenullig omdraait. Maar toen bedacht ik me dat er niemand onder lag! Het ging ongeveer een minuut door. De meisjes in het andere stapelbed dachten allebei dat de ander aan het bewegen was dus hebben deze helemaal gemist! Was wel grappig!
Rond kwart over 11 was er nog een beetje geschud. Wat korter en lichter deze keer.
Het vierde meisje kwam binnen stormen, ze had het op internet opgezocht en de eerste beving kwam vanuit Wellington, een 7,0 op de schaal van Richter maar gelukkig wel 200 km diep. Ongelofelijk dat je hier in Christchurch, ruim 300 km van Wellington, het nog steeds zo goed voelt!
De tweede was een naschok vlakbij Christchurch. Het internet zei dat dit het begin van een serie naschokken zou kunnen zijn, ‘Fasten Your Seatbelts’ stond er ook. Gelukkig zijn we allemaal goed geïnstrueerd en is het hostel aanbevingsproof. Het was uiteindelijk loos alarm maar ik was zo enthousiast geworden door de hele situatie dat ik de rest van de nacht geen oog meer dicht heb gedaan!
De volgende ochtend om 7 uur zat ik alweer in de bus naar Kaikoura! Ongeveer 3 uur rijden dus dat was goed te doen! Die eerste dag kon ik weinig doen door de ontzettende regen maar het hostel was erg gezellig.
Voor donderdagochtend had ik een ‘Dolphin Encounter’ (zwemmen met dolfijnen) geboekt. Het zat er al wel een beetje in maar die dag is de ochtend en middagtour afgelast. Met de regen kunnen ze de dolfijnen niet spotten. Achja, doe ik dat de volgende keer als ik hier ben!;)
’s Middags klaarde het wel een beetje op dus heb ik een mooie wandeling langs de kust gemaakt en heb de grote zeehondenkolonie bezocht die daar woont. De zeehonden trekken zich van mensen niks aan en liggen lekker languit op een wandelpad of op de parkeerplaats. Echt super bijzonder en schattig om te zien!
Voor vanochtend had ik de ‘Wings over Whales’ walvissenvlucht geboekt. Om half 11 werd ik door de piloot zelf bij mijn hostel opgehaald! Voor de vlucht zagen we een korte PowerPoint over walvissen en kregen we een veiligheidsinstructie. De walvissen leven in deze wateren omdat er zoveel voedsel is. Er is een grote geul in de zee, 6 km diep, waar veel dieren zwemmen. Ik dacht altijd dat walvissen alleen plankton aten maar hier in Kaikoura eten ze dolfijnen, haaien en een speciale soort inktvis die wel 7 meter lang kan worden! Gatver!! Deze kauwt hij niet maar slikt hij in zijn geheel door.
We vlogen met een klein vliegtuigje waar 8 personen in kunnen. Elke stoel zit naast een raam dus je hebt altijd goed zicht. Ik had nog nooit in een klein vliegtuigje gezeten dus dat was al een hele ervaring! Heel erg gaaf en leuk en echt 10 keer minder eng dan een groot vliegtuig!
Het eerste was we zagen was een groep met honderden dolfijnen. Heel erg bijzonder om te zien hoe ze zo blij in het rond springen.
Na 10 minuten zagen we de eerste walvis. Dat is nog niet zo makkelijk want er zwemmen er maar gemiddeld 3 of 4, ze zijn maar 10 minuten aan het wateroppervlak en duiken dan weer voor 45 minuten naar beneden. Je moet dus erg veel geluk hebben.
Ik vond het echt heel erg indrukwekkend om zo’n ontzettend groot beest in het wild te zien zwemmen. We bleven er minutenlang omheen cirkelen voordat hij weer onderdook. Even later zagen we nog een grote walvis maar deze ging al snel weer onder.
Na de vlucht van 45 minuten kwam ik toch wel aardig groen en geel het toestel weer uit door al dat gecirkel. Maar dat was het zeker waard. Een geweldige ervaring!!
Vanmiddag nam ik de bus terug naar Christchurch en nu zit ik lekker in mijn hostel mijn verhaal te typen. Het weer wordt beter dit weekend dus morgenochtend maar eens even bekijken hoe ik mijn laatste dagen in ga vullen! Nog maar 3 te gaan!!
Ik zal maandag voordat ik terugvlieg mijn laatste blog posten en dan is er alweer een einde gekomen aan het avontuur.
Maar eerst nog even lekker genieten!
Tot snel!
Liefs, Eliza.
Daar ben ik dan met alweer mijn een na laatste bericht!
Afgelopen zaterdag had ik mijn afscheidsfeestje in Dunedin. Ik had Mexicaans gekookt voor iedereen, toen wat gedronken, gedanst, pool gespeeld en midden in de nacht nog met zijn allen lekker thee gedronken. Super super leuke avond en heel erg jammer dat ik de volgende dag alweer weg moest!
De weg naar Christchurch was nog een heel avontuur. Vanaf het begin maakte de bus al rare geluiden, een uur later stopten we bij een benzinestation en kregen ze de motor niet meer aan. Dat werd dus wachten op de monteur! We kregen de tip om een wijntje te drinken bij het café aan de overkant dus dan doe ik natuurlijk maar gewoon wat me gevraagd wordt!
2 uur later waren we weer onderweg en door de vertraging kwam ik ’s avonds pas om 10 uur in Christchurch aan. We werden afgezet bij een museum met verder geen mens op straat. Door de grote aardbeving in 2011 is het hele centrum nog afgezet dus lopen naar mijn hostel zou 2 uur duren. Maar de chauffeur zei dat er zo een stadsbus langs zou komen, geen probleem dus.
Net toen iedereen uit het zicht verdwenen was, las ik dat die bussen op zondag niet rijden! Gelukkig had ik het nummer van de taxi opgeslagen maar toen ik die probeerde te bellen, werkte het nummer niet! Daar sta je dan, met je goeie gedrag. Ik heb nog ongeveer een kwartier rondgelopen maar geen mens of auto gezien. Ook alle huizen in de buurt stonden leeg dus ik kon niet echt ergens aanbellen.
Maar ze maken mij de pis niet lauw!! Op dit soort momenten is het dan wel weer ontzettend handig om familie in het land te hebben!
Ik belde Denise op, vertelde waar ik stond, zij belde voor mij een taxi en 10 minuten later stond ik in mijn hostel! Eind goed, al goed!!:)
De volgende ochtend vroeg een rondje door Christchurch gelopen. Het centrum is nog net een oorlogsgebied, alle gebouwen liggen in puin en alles is afgezet met hekken. Ongelofelijk met wat voor een kracht dat gegaan moet zijn! De kathedraal midden in het centrum is het indrukwekkends. De helft van het gebouw is weggeslagen en het gebied er omheen wordt nog 24 uur per dag door militairen bewaakt. Ze zijn rustig begonnen met afbreken maar echt veel kunnen ze nog niet doen door de constante naschokken.
’s Middags naar de supermarkt geweest. Hiervoor moet je naar de rand van de stad dus dat is een flinke wandeling van 1,5 uur. ’s Avonds gekookt, wat gelezen en vroeg naar bed.
Dinsdag stond ik net klaar met mijn fototoestel om foto’s te maken van het centrum toen de regen ineens met bakken uit de lucht kwam. Dit is de hele dag zo gebleven dus foto’s van Christchurch houden jullie nog van mij tegoed!
Ik deelde mijn kamer met 3 anderen, waaronder een Engels meisje die hier onderzoek doet naar de aardbeving. Tijdens het reizen hadden we allemaal al meerdere keren mensen gesproken die in Christchurch waren geweest en een aardbeving hadden gevoeld. Het Engelse meisje zei dat ze nog niets had gevoeld maar toch eigenlijk wel nieuwsgierig was.
En ja hoor, dinsdagavond rond een uur of 11 begon het gedonder!
Ik lag boven in het stapelbed en ineens begon het een beetje te schudden. Niet heel extreem, gewoon net alsof iemand zich een beetje onbenullig omdraait. Maar toen bedacht ik me dat er niemand onder lag! Het ging ongeveer een minuut door. De meisjes in het andere stapelbed dachten allebei dat de ander aan het bewegen was dus hebben deze helemaal gemist! Was wel grappig!
Rond kwart over 11 was er nog een beetje geschud. Wat korter en lichter deze keer.
Het vierde meisje kwam binnen stormen, ze had het op internet opgezocht en de eerste beving kwam vanuit Wellington, een 7,0 op de schaal van Richter maar gelukkig wel 200 km diep. Ongelofelijk dat je hier in Christchurch, ruim 300 km van Wellington, het nog steeds zo goed voelt!
De tweede was een naschok vlakbij Christchurch. Het internet zei dat dit het begin van een serie naschokken zou kunnen zijn, ‘Fasten Your Seatbelts’ stond er ook. Gelukkig zijn we allemaal goed geïnstrueerd en is het hostel aanbevingsproof. Het was uiteindelijk loos alarm maar ik was zo enthousiast geworden door de hele situatie dat ik de rest van de nacht geen oog meer dicht heb gedaan!
De volgende ochtend om 7 uur zat ik alweer in de bus naar Kaikoura! Ongeveer 3 uur rijden dus dat was goed te doen! Die eerste dag kon ik weinig doen door de ontzettende regen maar het hostel was erg gezellig.
Voor donderdagochtend had ik een ‘Dolphin Encounter’ (zwemmen met dolfijnen) geboekt. Het zat er al wel een beetje in maar die dag is de ochtend en middagtour afgelast. Met de regen kunnen ze de dolfijnen niet spotten. Achja, doe ik dat de volgende keer als ik hier ben!;)
’s Middags klaarde het wel een beetje op dus heb ik een mooie wandeling langs de kust gemaakt en heb de grote zeehondenkolonie bezocht die daar woont. De zeehonden trekken zich van mensen niks aan en liggen lekker languit op een wandelpad of op de parkeerplaats. Echt super bijzonder en schattig om te zien!
Voor vanochtend had ik de ‘Wings over Whales’ walvissenvlucht geboekt. Om half 11 werd ik door de piloot zelf bij mijn hostel opgehaald! Voor de vlucht zagen we een korte PowerPoint over walvissen en kregen we een veiligheidsinstructie. De walvissen leven in deze wateren omdat er zoveel voedsel is. Er is een grote geul in de zee, 6 km diep, waar veel dieren zwemmen. Ik dacht altijd dat walvissen alleen plankton aten maar hier in Kaikoura eten ze dolfijnen, haaien en een speciale soort inktvis die wel 7 meter lang kan worden! Gatver!! Deze kauwt hij niet maar slikt hij in zijn geheel door.
We vlogen met een klein vliegtuigje waar 8 personen in kunnen. Elke stoel zit naast een raam dus je hebt altijd goed zicht. Ik had nog nooit in een klein vliegtuigje gezeten dus dat was al een hele ervaring! Heel erg gaaf en leuk en echt 10 keer minder eng dan een groot vliegtuig!
Het eerste was we zagen was een groep met honderden dolfijnen. Heel erg bijzonder om te zien hoe ze zo blij in het rond springen.
Na 10 minuten zagen we de eerste walvis. Dat is nog niet zo makkelijk want er zwemmen er maar gemiddeld 3 of 4, ze zijn maar 10 minuten aan het wateroppervlak en duiken dan weer voor 45 minuten naar beneden. Je moet dus erg veel geluk hebben.
Ik vond het echt heel erg indrukwekkend om zo’n ontzettend groot beest in het wild te zien zwemmen. We bleven er minutenlang omheen cirkelen voordat hij weer onderdook. Even later zagen we nog een grote walvis maar deze ging al snel weer onder.
Na de vlucht van 45 minuten kwam ik toch wel aardig groen en geel het toestel weer uit door al dat gecirkel. Maar dat was het zeker waard. Een geweldige ervaring!!
Vanmiddag nam ik de bus terug naar Christchurch en nu zit ik lekker in mijn hostel mijn verhaal te typen. Het weer wordt beter dit weekend dus morgenochtend maar eens even bekijken hoe ik mijn laatste dagen in ga vullen! Nog maar 3 te gaan!!
Ik zal maandag voordat ik terugvlieg mijn laatste blog posten en dan is er alweer een einde gekomen aan het avontuur.
Maar eerst nog even lekker genieten!
Tot snel!
Liefs, Eliza.
-
06 Juli 2012 - 10:25
Miranda:
Ohhhhhh schatje!!!! Wow wat een verhaal weer, hihi.. En wat een gave foto's' met die schattige zeehondjes en echt stoer dat je een walvis live hebt gezien!! Maar wel goed dat je idd familie hebt daar, haha anders was je echt verdwaalld.. Ach jij bent ook wel weer zo lekker nuchter en jij vind overal een oplossing voor;-) maar je bent idd alweer bijna thuis, wat is de tijd snel gegaan he! Maar je hebt wel een toptijd gehad! Geniet nog lekker van je laatste daagjes en tôt snel.. Heeeele dikke kus en knuffel! Xxxxxxxxxxxx -
06 Juli 2012 - 10:26
Miranda:
Ohjaa en wat eng van die aardbeving, jeetje! Wat een ervaring zeg! Hihi, lag je niet te schuddebuiken in bed? :-P -
06 Juli 2012 - 11:08
Marianne:
Ha liefje, tjonge jonge, je maakt wel alles mee wat Nieuw Zeeland te bieden heeft, inclusief naschokken !!!, bah. Maar zeer indrukwekkend allemaal en de foto's zijn weer prachtig. Ben benieuwd hoeveel foto's je in totaal hebt gemaakt, maar zal wel een flink fotoboek worden.Lieverd, geniet nog even in Christchurch en ik tel de dagen af dat je weer thuis bent. Een hele dikke zoen, mama -
06 Juli 2012 - 18:02
Mireille:
Hoi Elisa,
Wat een heerlijk verslag weer. En alhoewel ik je verslagen zal missen, ben ik nu echt wel toe aan een life verslag. Goede thuisreis, geniet nog even en hopelijk tot gauw. Liefs van de Prinsjes -
06 Juli 2012 - 18:21
Berry:
Hoi Eliza, als ik die walvis zie kan ik me voorstellen hoe gaaf je dat vindt. wat groot zeg!! en dan in het echt gezien!! dat is iets om jaloers op te worden. je hebt vast wel een dubbel gevoel nu, wel super dat je het thuisfront weer gaat zien maar ook jammer wat je nu achter laat. maar je schreef "dat doe ik dan de volgende keer wel" die zal ooit wel wer komen. nog een paar leuke dagen gewenst!!! en als ik niet op tijd ben met reageren wens ik je nu vast een hele goeie terugreis!! XXX berry -
07 Juli 2012 - 08:45
Veerle:
Dag lieve zus,
Heel leuk verhaaltje weer! Ik kreeg helemaal de slappe lach van het feit dat je zo enthousiast was geworden van de hele situatie dat je daardoor de hele nacht niet had geslapen hahaha, ik zag het al helemaal voor me hahaha! Foto's van de zeehonden zien er ook zo ontzettend lief uit!
Geniet nog maar even flink van je laatste dagen en we zien je dinsdag weer!!
Heel veel liefs,
Veer -
07 Juli 2012 - 18:41
Yvonne:
Hoi Eliza
Ik dacht ook dat walvissen alleen plankton aten, heb weer wat geleerd! Veel plezier de laatste dagen, en dan fijn weer naar huis om op te laden voor de volgende reis....en natuurlijk om te shoppen ha ha -
08 Juli 2012 - 12:48
Djoeke:
Meissie meissie meissie.. Wat GAAAAAAAAF!!! Je hebt ook (dan wel wat minder) een aardbeving gevoeld!!!!! Gaaf he!!!!!! En je hebt de zeehondjes gezien, zooo lieeeef :-)! Super tof dat je over de walvissen heen ben gevlogen! Dat had ik moeten weten ;-).... Je komt bijna alweer terug! Jippie!!! Maar zoals je zelf al zegt,.. eeeeeeeeeeeeeeeerst genieten!!!! Dikke dikke kus je nicht en tot snel!!!!!!!! -
08 Juli 2012 - 12:50
Djoeke:
Oh, en dan nog iets,.. zullen we de volgende x gewoon samen gaan? Dingetjes doen die we niet hebben kunnen doen toen we er waren??? Goed idee of niet :-P... Love you! -
08 Juli 2012 - 15:22
Piet En Ria:
Hoi Eliza,
Goede terug reis gewenst en van ons de groeten vanuit Zeeland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
