Een koude douche bij kaarslicht
Door: Eliza
Blijf op de hoogte en volg Eliza
29 Mei 2012 | Nieuw Zeeland, Punakaiki
Hallo Allemaal!
Weer een nieuw verhaal uit Punakaiki!
Ik zal jullie niet vervelen met een dag-tot-dag beschrijving van welke huizen ik welke dag schoongemaakt heb, maar meer een update geven van hoe het leven er hier aan toe gaat!
Vorige week maandag zijn er 2 nieuwe wwoofers bij gekomen. De eerste is Emilie, 31 jaar, een geschiedenis- en aardrijkskundedocente uit Frankrijk, spreekt niet zo heel erg goed Engels maar heeft een geweldig gevoel voor humor en ik ga vaak met haar wandelen of liedjes zingen en dan springen we door het huis. En dan is daar Thomas, 20 jaar, uit Duitsland. Hij is op zich best wel aardig maar weigert vroeg op te staan om te gaan werken, maakt zich alleen maar zorgen over wat we eten en als we raar zingen of dansen, vraagt hij of we daar ‘alstublieft mee op willen houden?’ Niet helemaal mijn type maar het gaat prima omdat we toch best wel druk zijn gedurende de dag!
Om de dag komt er een grote Stray-bus (Stray is een backpackersorganisatie) met tussen de 20 en 40 gasten die allemaal in dit hostel verblijven. Op de andere dagen is het soms zo dat er maar 2 gasten in het hele hostel zijn dus hebben we het qua schoonmaken lekker rustig. Op die rustige dagen doen we andere klusjes. Zo heb ik de afgelopen week rabarber geplant, een pad van nieuw grint voorzien, nieuwe wegwijsborden gezaagd en geverfd, onkruid gewied en met een bijl hout in stukken geslagen! Heel leuk om al die verschillende nieuwe dingen te leren!
’s Ochtends als we opstaan is het echt behoorlijk koud. Het wwoofers-huis is een soort van schuur, zonder isolatie, dus ik heb veel lagen thermoskleding aan!
’s Middags hebben we een paar uur vrij, dus tijd om de omgeving te verkennen!
Meestal gaan we naar het strand. Dat is maar 5 minuten lopen en vooral heel erg gaaf als het hoogtij is. De kust is vol met rotsen en de zee is heel woest. Het is ook absoluut verboden om in dat stuk te zwemmen want de stroming is zo sterk dat je haast meteen wordt meegesleurd. Maar het zwemmen was ik met dit weer ook niet direct van plan dus dat valt dan weer mee!:)
Ook zijn we al 2 keer naar de Pancake Rocks geweest, de rotsformatie waar dit plaatsje eigenlijk om bekend staat. Door de verschillende lagen in de rotsen lijkt het net een stapel pannenkoeken.
Bij hoogtij zijn er verschillende ‘blowholes’ waaruit het zeewater omhoog stuift.
Verder hebben we, samen met 2 andere backpackers, de Punakaiki River Track gelopen. Een prachtige wandeling door het National Park. Het leek niet zo lang maar we hebben er uiteindelijk toch wel 6 uur over gedaan! Maar daar draai ik tegenwoordig natuurlijk mijn hand niet meer voor om! Toen bij de pub wat gedronken (een rum-cola, is hier net zo duur als bier dus dan weet ik natuurlijk wel wat ik kies!;)) en op het strand de zonsondergang bekeken. Gaaf!
Het enige probleempje van de afgelopen week was eerst het water en toen de elektriciteit.
Van woensdag tot zaterdag hebben we zonder water gezeten. Eerst hadden we geen warm water en even later helemaal geen water meer! Ze hadden het hostel niet gewaarschuwd voor de werkzaamheden die ze gingen verrichten dus we hadden ook weinig tijd om emmers te vullen. En zonder water is het lastig douchen, wassen, schoonmaken, thee drinken en wc’s doortrekken. En dan ook nog tientallen backpackers op de stoep! Maar we hebben het gered! Alleen maar wat melk gedronken (we hadden verder alleen aanmaaklimonade..), het schoonste beddengoed opnieuw gebruikt, zo weinig mogelijk borden/glazen vies gemaakt en gratis muffins uitgedeeld!
Tegen zaterdagavond stroomde het warme water weer en kon ik heerlijk douchen.
Maar die pret duurde niet lang! Voor de komende 3 dagen was er een weeralarm afgegeven voor de westkust. Het zou behoorlijk gaan stormen. Van die storm hebben we weinig gemerkt maar toen ik zondagochtend wakker werd zei Kate: ‘Welcome to the world of no power!’ Stroomstoring!
En zonder stroom is het lastig koken, bakken, stofzuigen en kacheltjes aanzetten. Daarbij gaan de meeste douches aan met een drukknop, die dus nu niet werkte, was er geen warm water en was het vanaf 5 uur pikkedonker!
En natuurlijk hebben wij ons ook hier weer als helden doorheen geslagen! Water gekookt op een kampvuur, geen stof gezogen (hoera!) en hadden we ieder een hoofdlamp voor de activiteiten na vijven!
Wat bleek nou, ergens was er een boom op een elektriciteitskabel gevallen. Er is blijkbaar maar 1 zo’n kabel (duurt even voordat je de boom gevonden hebt) en dus zat de gehele westkust 2 dagen zonder stroom!
Net toen ik, met behulp van een zaklamp en kaarsen, onder mijn koude douche vandaan was gekomen, sprong alles weer aan. Gelukkig maar!
Dus zo houden wij onszelf goed bezig hier in het Te Nikau Retreat!
Ik vind het hier nog steeds heel erg leuk en gezellig met alle medewerkers maar ik heb ook wel weer zin om weer een stukje verder te reizen!
Aanstaande zondag ga ik via heel wat mooie plaatsen op weg naar mijn volgende werkplek, daarover de volgende keer natuurlijk meer!
Tot snel!!
Liefs, Eliza.
Weer een nieuw verhaal uit Punakaiki!
Ik zal jullie niet vervelen met een dag-tot-dag beschrijving van welke huizen ik welke dag schoongemaakt heb, maar meer een update geven van hoe het leven er hier aan toe gaat!
Vorige week maandag zijn er 2 nieuwe wwoofers bij gekomen. De eerste is Emilie, 31 jaar, een geschiedenis- en aardrijkskundedocente uit Frankrijk, spreekt niet zo heel erg goed Engels maar heeft een geweldig gevoel voor humor en ik ga vaak met haar wandelen of liedjes zingen en dan springen we door het huis. En dan is daar Thomas, 20 jaar, uit Duitsland. Hij is op zich best wel aardig maar weigert vroeg op te staan om te gaan werken, maakt zich alleen maar zorgen over wat we eten en als we raar zingen of dansen, vraagt hij of we daar ‘alstublieft mee op willen houden?’ Niet helemaal mijn type maar het gaat prima omdat we toch best wel druk zijn gedurende de dag!
Om de dag komt er een grote Stray-bus (Stray is een backpackersorganisatie) met tussen de 20 en 40 gasten die allemaal in dit hostel verblijven. Op de andere dagen is het soms zo dat er maar 2 gasten in het hele hostel zijn dus hebben we het qua schoonmaken lekker rustig. Op die rustige dagen doen we andere klusjes. Zo heb ik de afgelopen week rabarber geplant, een pad van nieuw grint voorzien, nieuwe wegwijsborden gezaagd en geverfd, onkruid gewied en met een bijl hout in stukken geslagen! Heel leuk om al die verschillende nieuwe dingen te leren!
’s Ochtends als we opstaan is het echt behoorlijk koud. Het wwoofers-huis is een soort van schuur, zonder isolatie, dus ik heb veel lagen thermoskleding aan!
’s Middags hebben we een paar uur vrij, dus tijd om de omgeving te verkennen!
Meestal gaan we naar het strand. Dat is maar 5 minuten lopen en vooral heel erg gaaf als het hoogtij is. De kust is vol met rotsen en de zee is heel woest. Het is ook absoluut verboden om in dat stuk te zwemmen want de stroming is zo sterk dat je haast meteen wordt meegesleurd. Maar het zwemmen was ik met dit weer ook niet direct van plan dus dat valt dan weer mee!:)
Ook zijn we al 2 keer naar de Pancake Rocks geweest, de rotsformatie waar dit plaatsje eigenlijk om bekend staat. Door de verschillende lagen in de rotsen lijkt het net een stapel pannenkoeken.
Bij hoogtij zijn er verschillende ‘blowholes’ waaruit het zeewater omhoog stuift.
Verder hebben we, samen met 2 andere backpackers, de Punakaiki River Track gelopen. Een prachtige wandeling door het National Park. Het leek niet zo lang maar we hebben er uiteindelijk toch wel 6 uur over gedaan! Maar daar draai ik tegenwoordig natuurlijk mijn hand niet meer voor om! Toen bij de pub wat gedronken (een rum-cola, is hier net zo duur als bier dus dan weet ik natuurlijk wel wat ik kies!;)) en op het strand de zonsondergang bekeken. Gaaf!
Het enige probleempje van de afgelopen week was eerst het water en toen de elektriciteit.
Van woensdag tot zaterdag hebben we zonder water gezeten. Eerst hadden we geen warm water en even later helemaal geen water meer! Ze hadden het hostel niet gewaarschuwd voor de werkzaamheden die ze gingen verrichten dus we hadden ook weinig tijd om emmers te vullen. En zonder water is het lastig douchen, wassen, schoonmaken, thee drinken en wc’s doortrekken. En dan ook nog tientallen backpackers op de stoep! Maar we hebben het gered! Alleen maar wat melk gedronken (we hadden verder alleen aanmaaklimonade..), het schoonste beddengoed opnieuw gebruikt, zo weinig mogelijk borden/glazen vies gemaakt en gratis muffins uitgedeeld!
Tegen zaterdagavond stroomde het warme water weer en kon ik heerlijk douchen.
Maar die pret duurde niet lang! Voor de komende 3 dagen was er een weeralarm afgegeven voor de westkust. Het zou behoorlijk gaan stormen. Van die storm hebben we weinig gemerkt maar toen ik zondagochtend wakker werd zei Kate: ‘Welcome to the world of no power!’ Stroomstoring!
En zonder stroom is het lastig koken, bakken, stofzuigen en kacheltjes aanzetten. Daarbij gaan de meeste douches aan met een drukknop, die dus nu niet werkte, was er geen warm water en was het vanaf 5 uur pikkedonker!
En natuurlijk hebben wij ons ook hier weer als helden doorheen geslagen! Water gekookt op een kampvuur, geen stof gezogen (hoera!) en hadden we ieder een hoofdlamp voor de activiteiten na vijven!
Wat bleek nou, ergens was er een boom op een elektriciteitskabel gevallen. Er is blijkbaar maar 1 zo’n kabel (duurt even voordat je de boom gevonden hebt) en dus zat de gehele westkust 2 dagen zonder stroom!
Net toen ik, met behulp van een zaklamp en kaarsen, onder mijn koude douche vandaan was gekomen, sprong alles weer aan. Gelukkig maar!
Dus zo houden wij onszelf goed bezig hier in het Te Nikau Retreat!
Ik vind het hier nog steeds heel erg leuk en gezellig met alle medewerkers maar ik heb ook wel weer zin om weer een stukje verder te reizen!
Aanstaande zondag ga ik via heel wat mooie plaatsen op weg naar mijn volgende werkplek, daarover de volgende keer natuurlijk meer!
Tot snel!!
Liefs, Eliza.
-
29 Mei 2012 - 05:25
Yvonne:
Geweldig verslag en...wat een prachtige foto's! Veel plezier verder! -
29 Mei 2012 - 06:45
Sabine:
Hey Eliza,
wat gaaf weer om allemaal te lezen zeg!!! je bent er allemaal maar weer druk mee!
geniet er nog maar lekker van!
xx -
29 Mei 2012 - 07:38
Piet En Ria:
Piet en Ria hebben in the middle of Apeldoorn een stuk landbouwgrond gehuurd.
Wij willen jou de leiding geven over dit land.
Graag overleggen we bij je terugkomst, maar we denken aan het verbouwen van rabarber, spruitjes, aardappelen, groene kool, boerenkool.
In jouw vorige leven (als mooi inspirerend kunstzinnig meisje in het uitgaansleven van de middelgrote provinciestad- Apeldoorn) noemde je dit ' crises-voedsel' .
Eerst zal er een verhard pad moeten worden aangelegd, maaar jij hebt hier inmiddels kennis over opgedaan. Jouw ontwikkelingswerk kan natuurlijk ook hier in Apeldoorn worden doorgezet.
Apeldoorn komt miljoenen te kort en verkeerd in zware omstandigheden... Hihihi
Verder is er ruimte voor het houden van varkens. Onze tip: leer de komende weken hoe je deze moet voeden en slachten en verwerken tot carbonades en rookworst.
Zo Eliza jij hebt de kennis nu om de hele Apeldoornse familie-commune in leven te houden hahaha.
Goede reis verder, met maximaal inspiratie gewenst .Jouw verhalen lezen als een stout jongensboek.
Liefs P&R -
29 Mei 2012 - 09:38
Papa:
Ha droppie! wat lekker primitief zeg, te gek! dit zijn ook de momenten die je altijd bijblijven!
Wat een prachtige natuur ongelooflijk woest, het is onmogelijk voor te stellen hoe het aanvoelt daar te zijn. Wij willen het weten dus NZ staat op ons verlanglijstje!
Straks nog lekker naar de sneeuw tjonge jonge wat een vooruitzicht!
ENJOY LIFE Eliza!!!
liefs en xxxxsjes papa
-
29 Mei 2012 - 20:11
Berry:
Hoi Eliza, nu je zo'n deel uitmaakt van het echte leven daarginds, komen wij hier te weten hoe primitief het eigenlijk nog is daar. Zulke dingen zie je niet als je in de reisfolders kijkt. het verrast me wel, maar ik heb me ook nog nooit afgevraagd hoe de omstandigheden daar zouden zijn.....
wel leuk een kijkje achter de schermen, maa ik kan me wel voorstellen dat je ook wel weer eens wat anders wilt doen en zien en meemaken. Wel leuk dat je van die aparte mensen ontmoet. Ik zie het helemaal voor me, jij en emilie lekker gek aan het doen en dan die chagerijnige duitser hahahaha. Ik hoop toch zo dat we van die duitsers winnen met voetbal, maar ja dat interesseert jou dan weer niet zo. de boel wordt al redelijk oranje om ons heen, we krijgen al een beetje koorts!!! Ik hoop dat je een leuke reis hebt naar je volgende bestemming!
XXXX berry -
30 Mei 2012 - 10:46
Mawicokebu:
Lieve Eliza,
Wat gaat het er lekker primitief aan toe daar! Heerlijk! Zou niks voor mij zijn hoor, koude douches of erger nog helemaal geen douche. Kaarslicht is nog wel oké, past helemaal bij de sfeer. Maar wat een fantastische dingen onderneem je, bij die lange wandeling zou ik graag mee hebben gedaan. De natuur is daar echt overdonderend, zo prachtig mooi!! Je moet er hard voor werken/poetsen enz. (als je weer in Apeldoorn bent draai je nergens je hand meer voor om, handig voor de familie thuis, je zult wel gelijk overal worden ingezet, haha!) maar het is echt een tijd om nooit meer te vergeten.
Elke keer weer hartstikke leuk om je verhalen te lezen. We genieten echt een beetje met je mee!
Heel veel liefs,
Marianne+rest -
03 Juni 2012 - 09:53
Wil Klooster:
Geweldig, wat een avonturen!
Je bent wel handig geworden in probleemoplossend denken...
Groetjes, Wil Klooster -
10 Juni 2012 - 13:29
Miranda:
ohhhh ik heb dit verhaal helemaal nog niet gelezen!:-0 wat stom!
Maar mooie foto's hoor, en dat huisje ziet er heel schattig uit! hihi!
nou je volgende verhaal heb ik al gelezen! dus je volgende avontuur weet ik al:P
Loveyou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
